Ljutnja Bogdana Bogdanovića zbog beogradskog priobalja 1956. godine
Da se od Karaburme do Ade Ciganlije provozate biciklom, džogirate ili se samo prošetate uz reku, neopterećeni preprekama, pogledom na ruine, prugu i bez uskih grla kroz koja biste morali da se provlačite - bio je san mnogih beogradskih urbanista
Novi Beograd koji ne poznajemo
Stare kapije od kovanog gvožđa, skrivene, uske ulice sa privatnim kućama i ponekom vremešnom vilom, deo grada obrastao u zelenilo, sa mnogo puzavica, bašta i pogledom na veliki park. Ovaj skriveni kutak grada ne nalazi se negde na Starom gradu,
Kako su u Beogradu iščezla sela “Topčider” i “Hrvatsko selo”?
Šta kriju šume i brda južnog dela Beograda? Naizgled ništa, rekao bi svako ko se spušta od Topčiderske zvezde onim krivudavim putem prema Košutnjaku
Genije urbanizma bunio se još 1938. protiv pruge koja je opasala Beograd
Pruga oko Kalemegdana više ne postoji - to je sada slobodan prostor na kome niče linijski park. Ali, neobično je to da jedna prestonica na obali dve reke svoje priobalje može dostojno da uredi tek u trećoj deceniji dvadesetog veka.
Tri epohe na reci
Reke su za Beograd bile kao njegovo more. Mnogo pre gradnje mostova i pruga, sigurnih drumova, na Savi i Dunavu - carovali su lađari. Industrijalizacija je samo unapredila rečni saobraćaj, da bismo u 20. veku imali vrtoglavi razvoj brodogradnje i pravu