Osamdesete godine iznedrile su potpuno nove muzičke pravce u tadašnjoj zemlji, a beogradska scena obilovala je bendovima koji su po trendovima zaista bili rame uz rame sa londonskom.
Neki su bili pravi garažni bendovi, a neki su uspeli i da se probiju na sceni…
Novi talas, elektro pop, minimal žanr, sint pop ili tehno pop, to su reči kojima je mogao da se opiše svež vazduh na beogradskoj muzičkoj sceni koji su u periodu 1982-1987. godine uneli, između ostalih, i Max&Intro.
Ime je bilo spoj umetničkih imena osnivača – Miše Mihajlovića (Max Vincent) i njegovog prijatelja koji je imao nadimak Intro, a ime mu je Zoran Ćalić.
Muzički obdareni momci doneli su Beogradu nešto novo, imali su zapažen uspeh, gostovanja i publicitet, a zajedno su opstali samo dve godine posle objavljivanja prvog singla, pa su se razišli.
Ostala je pomalo zaboravljena priča o njihovom tragu na beogradskoj sceni.
Prerano preminuli Max Vincent (1967-2004) je muzički dar nasledio od roditelja – majka istoričarka umetnosti je, takođe, svirala violinu i snimala za PGP kao vokalni solista.
Otac, pravnik, ali i bas gitarista, kao i menadžer “Plavog ansambla” koji je šezdesetih godina pratio legendarnog Đorđa Marjanovića.
Max se još u gimnaziji zainteresovao za elektronsku pop muziku i sa drugom iz muzičke škole Introm osnovao bend koji se proslavio.
Na prvoj ploči snimatelj im je bio Miša Stojisavljević iz Master skreč benda, a korišćen je sintisajzer PPG Laze Ristovskog koji je, kako je Maks jednom naveo, pre njih koristio samo Oliver Mandić.
Jedan rif za “Ostavi sve” odsvirao je i Klaus Corpse (Mladen), a jedan drugi Intro – Nikola “Intro Johnnie” – otpevao je “Beogradsku devojku”.
Na singlu objavljenom 1985. godine “We Design The Future” našle su se pesme “Beogradska devojka” i “Ostavi sve” koje su zaludele Beograđane. Put ka slavi ovoj grupi otvorio je legendarni voditelj i DJ Sloba Konjović koji je demo snimke pustio na tada glavnom beogradskom radiju “Studio B” gde su odmah skočile na top listi emisije “Diskomer”.
Usledila su brojna gostovanja, pa i popularnost na TV-u, iako su u to vreme tu primat imali narodnjaci ili etablirani rok bendovi poput “Riblje čorbe”.
Elektronski zvuk praćen Džonijevim vokalom u pesmi “Beogradska devojka” i Maksovim u “Ostavi sve” bio je nagoveštaj velikih promena koje su u muzici tek sledile. “Max&Intro” sebe su nazivali “tehno pop bendom”.
Zanimljivo je da je bilo gotovo nemoguće izvesti numere u nastupima uživo. Bend je imao nastupe u SKC i KST na plejbek, a kako je u jednom intervjuu objasnio Max, za dalje nastupe nije bilo adekvatne opreme, a da sve zvuči potaman kao na ploči.
“Umesto da gomilamo ljude kojima treba objašnjavali šta da sviraju, gomilali smo sintisajzere”, pričao je.
A od elektronike imali su PPG Wave 2.3 sintisajzer, potom Waveterm 2.3 kompjuer, Linn drum MK II, Drumtracks, MC-4 Roland, Pro-One, RSF Cobol, Poty-800.
Definitivno – oprema koju nije jednostavno upotrebiti u nastupu uživo, a mnogo toga od tehnike bilo je i pozajmljeno.
Pored elektronskog zvuka pesme je pratio jednostavan tekst i pomalo misteriozne reči pesama koje su sačuvale moderni duh Beograda iz osamdesetih godina, kada se sve do tada važeće polako urušavalo, osim kulture, muzike i vere u bolje sutra…
Nakon toga usledila je i gotovo apokaliptična i proročka pesma “Loš je dan”, i danas najviše poznata numera ovog davno zaboravljenog benda.
“Loš je dan kada pošao si u rat, mrzim dan kada nestao si, loš je dan“, reči su koje kao da ženskim vokalom Maksove devojke Tanje zloslutno najavljuju neka gora vremena. Kada je 1991. izbio rat u Jugoslaviji, Max je pokušao da gradi svoju karijeru između Beograda i inostranstva. Nažalost, preminuo je u 38. godini.
Sa pojavom Youtube-a u 21. veku odjednom su sa obiljem nekih davnih arhivskih snimaka na svetlost dana izašla i dela Max & Intro, i onima koji nabasaju na te klipove nanovo otkrivaju magiju sintetičkog zvuka i ritma jedne davno iščezle gradske epohe.
2015. godine u saradnji porodice Miše Mihajlovića i drugog osnivača benda, Zorana Ćalića Introa, objavljen je album sa 10 pesama benda, kao podsetnik na jedan beogradski fenomen koji se prerano ugasio.
I, ako su svoj kultni status beogradskih prinčeva elektronike dostigli još u to vreme, nekom gotovo pravdom potpuni fenomen su postali 40 godina kasnije, u naše vreme, kada je nastupilo ono što su vizionarski promovisali među prvima – digitalno doba.
Beogradske priče – Ljudi, ulice, trotoari, prolazi, sudbine…
