Mirijevski ravni krovovi više neće zagorčavati život stanarima, a osmospratni soliteri u ovom delu grada, sagrađeni i useljeni početkom osamdesetih, treba vrlo brzo da dobiju nove kose krovove. Plan je da se u potkrovljima sagradi i novi stambeni prostor, odnosno 600 do 700 stanova. Posao je poveren firmi “Pomoravlje-inženjering” koja je uradila arhitektonski projekat i već u februaru 1989. godine trebalo je da se po usvajanju novog detaljnog plana Mirijeva izmeni postojeća spratnost solitera u ovom naselju i da se na krovovima izgrade novi stanovi.
Predstavnici opštine Zvezdara smatrali su da bi se na taj način rešile ne samo muke Mirijevaca sa prokišnjavanjem, već bi ovo naselje dobilo još novog stambenog prostora.
Ravni krovovi na objektima u naselju na Zvezdari trebalo je da budu zamenjeni novim stambenim prostorom
Inicijativu da se krene u masovno nadziđivanje stambenih zgrada dali su još 1985. građevinari “Pomoravlja“, kada su uvideli “grešku” u kojoj je izgrađeno čak 2.000 stanova pod ravnim krovovima. Prvi ovakav potez trebalo je da bude učinjen na objektu T-11 (zgrada Borbe i Politike). Ova zgrada imala je na prvom spratu 22 stana, a nadziđivanjem ravnog krova dobijena su još 33 stana u potkrovlju.
“Stanovi u potkrovlju biće prilagođeni stambenim potrebama porodica koje hoće manje stanove, ali komfor neće biti zanemaren” – govorio je tada glavni arhitekta i projektant Stevan Miljački.
Nadziđivanjem bi se dobile najviše garsonjere, jednosobni do dvosobnih stanova. Svi će biti građeni po sistemu “dupleksa”, na dva nivoa, sa lođama, što će stanarima omogućiti udobno stanovanje, iako su pod kosim krovom.
U “Pomoravlju” su Mirijevcima garantovali da će nova 33 stana izgraditi za svega nekoliko meseci. Cena stana bila je fiksna, bez tzv klizne skale i čak 10 odsto jeftinija. Na konačan iznos su naravno uticali i komunalni troškovi, koji su mogli dodatno da opterete cenu kvadratnog metra.
“Pomoravlje” je primenilo nov postupak gradnje stanova isključivo sa metalnom, aluminijumskom konstrukcijom, koji je u finalnom obliku pred montažu stizati na gradilišta direktno iz fabrike. Na taj način nadziđivanje nije trebalo da remeti red i higijenu u mirijevskim zgradama.
Ostalo je istorija. Grandiozne planove za masovno nadziđivanje mirijevskih solitera i blokova odnela je kriza koja je izbila 1991. i zauvek osujetila mnoge velike planove. Sve do 1995. godine i promene dotadašnjeg zakona o građevini, prema kome je krenulo i pomenuto nadziđivanje Mirijeva, ova oblast je bila predmet inicijative građevinskih preduzeća gde su postojali kakvi-takvi stručnjaci i primene važećih parametara. Sa izmenama zakona te 1995. godine i, naročito, promenama koje su 1997. usledile u Skupštini Grada Beograda kada stranka SPO preuzima kompletnu vlast nakon što su smenili gradonačelnika Zorana Đinđića, nadziđivanje postaje jedna od najproblematičnijih faza u novijoj istoriji Beograda gde je dolazilo ne samo do grotesknih situacija zbog diletantizma onih koji su nadziđivali gde su stigli, već i do momenata kada su nestručni investitori ugrožavali čitave stambene zgrade i stanare sumanutim zahvatima.
Beogradske priče – Ljudi, ulice, trotoari, prolazi, sudbine…
