Smeo pogled, blagi osmeh… Lice čoveka koji izgleda kao da bi u trenu bio spreman da poleti i ka zvezdama. Bio je pravnik, fudbaler i pilot.
Njegov život i smrt obeležila je ideja internacionalizma u koju je verovao.
Božidar Boško Petrović je poginuo u borbi na nebu Španije 1937. godine, sa svega 26 godina. U legendu je otišao kao neustrašivi pilot koji je za mesec dana uništio čak 7 aviona fašističkih snaga, od čega je jedna njegova vazdušna pobeda ušla u istoriju svetske avijacije: prvi je koji je srušio tada najmoderniji i do danas ozloglašeni nemački avion, udarnu pesnicu Hitlerove Luftvafe “Meseršmit 109“.
Rođen je u Beloj Palanci, iako je po poreklu roditelja Ivanjičanin. Njegova majka bila je krojačica koja se udala za policajca sa službom u toj jugoistočnoj srpskoj varošici. Put ga je dalje odveo u Beograd, Novi Sad, fudbal, avijaciju…
Tri godine pre smrti postaje pilot Jugoslovenskog kraljevskog ratnog vazduhoplovstva. Bio je to viteški red u našoj vojsci, koji je svoju neustrašivost pokazao 6. aprila 1941. godine. Božidar nije tada poleteo, iako bi sigurno branio beogradsko nebo. Već je bio među zvezdama…
Pa ipak, u jednom ratu jeste učestvovao – u španskom građanskom. Mnogi levičari iz naše zemlje odlazili su da se bore protiv onoga što je razorilo Španiju – puča klero-militarista i uništenja republike. Ni taj put nije bio lak, kraljevina je pokušavala da spreči odlazak naših ljudi u ovaj rat.
Kao pripadnik republikanskog vazduhoplovstva postao je heroj zbog svojih ratnih uspeha. Upisao se ne samo u špansku, već i u svetsku istoriju, s obzirom na značaj koji je ovaj veliki trogodišnji građanski rat imao. I to u predvečerje surovog Drugog svetskog rata!
Ali, njegovo ime nije značajno samo u avijaciji, već i u fudbalu, pa ne čudi što se tabla posvećena njemu nalazi kod Partizanovog stadiona.
Boško se po dolasku u Beograd brzo zainteresovao za fudbal. Kada je prekinuo školovanje u Beogradu i nastavio ga u Novom Sadu, briljira u FK “Vojvodina”, a odigrao je jedan meč i u dresu reprezentacije Jugoslavije – i to protiv Francuske u Parizu.
Završio je Pravni fakultet i Pilotsku školu Prvog vazduhoplovnog puka u Novom Sadu na kojem je stekao zvanje rezervnog oficira i pilota lovca, što je, zajedno sa njegovim ideološkim uverenjima predodredilo njegov dalji život, ali i smrt.
Bez fudbala teško da bi i stigao do Španije – saznao je da BSK gostuje u Francuskoj i prelazi u taj klub, gde biva toplo prihvaćen i upućen na put u Francusku. Treba napomenuti da se ploča sa njegovim imenom zato i nalazi baš na stadionu Partizana jer se nekada tu nalazio stadion BSK.
Po dolasku u Francusku sa lažnim pasošem prelazi u Španiju i priključuje se dobrovoljcima. U ogorčenim bitkama na azurnom nebu sunčane Španije, Boško brzo pokazuje svoj talenat i hrabrost.
Već u prvim okršajima pred njegovim mitraljezima na zemlju padaju zapaljeni avioni kojima upravljaju piloti iz fašističke Italije i nacističke Nemačke. Boško neustrašivo napada i ruši brojne agresorske letelice: italijanske “Fijate“, nemačke “Dornijee” i “Meseršmite“, i slava mu brzo raste među republikanskim snagama. Njegov lik se pojavljuje i na plakatu kojim se Španci pozivaju na odbranu republike.
Nažalost, rat je bio surov i bez milosti. 12. jula 1937. godine nedaleko od Madrida, jureći da obori još jednog od fašističkih italijanskih “Fijata” Boško se strmoglavljuje na zemlju za komandama svog sovjetskog borbenog aviona, Polikarpov I-15
Počivalište mu je ostalo zauvek nepoznato. Njegovo telo je završilo u nekoj od grobnica koje i danas čekaju da budu otkrivene u španskoj zemlji, posle devet decenija . Ali, u Beograd su nekako ipak stigle njegove lične stvari, od kojih je kasnije ostao sačuvan samo pasoš koji danas kao poseban raritet stoji u Muzeju vazduhoplovstva na beogradskom aerodromu Nikola Tesla.
Beogradske priče – Ljudi, ulice, trotoari, prolazi, sudbine…
