Buktao je ogroman rat u Evropi i na afričkom kontinentu u proleće 1940.
Sukob koji će u istoriju čovečanstva ušao kao najveća katastrofa ikad, poznat kao Drugi svetski rat, u to vreme ostavio je našu tadašnju zemlju, delovalo je, sigurnom, po strani od razaranja.
Zato se u prestonom Beogradu, kao i u većem delu Kraljevine Jugoslavije, narod potajno nadao da će nas nesreća zaobići pa su mučne izveštaje u novinama držali kao nešto što se dešava tamo nekome i što neće (opet) pogoditi ovde. Jer, još uvek strašne rane od prošlog Velikog rata nisu počele da zaceljuju…
Ali s vremena na vreme u tadašnjoj štampi mogla se pročitati po neka rečenica čisto da osvesti ljude da se zlo nadvilo.
Uvek je, pa i tada, organizacija ishrane stanovništva u vanrednim i ratnim prilikama bila jedna od najtežih.
Negde sredinom maja, dakle skoro godinu dana pre nacističkog razaranja glavnoga grada, Odsek za ishranu Opštine grada Beograda za staranje o prehrani beogradskog stanovništva objavio je poziv da „Beograđani koji žele da u slučaju mobilizacije ili rata ostanu u Beogradu ili Zemunu treba da se jave za legitimacije za ishranu“.
Starešinama zadruga-porodica, kao i samcima, valjalo je na četvrtini tabaka hartije ispisati imena starešine zadruge i svih članova porodice za koje će se pribavljati hrana.
Pored imena označavane su za svakog člana njegove godine, zanimanje, ulica, broj kuće i kvart.
Svaki podnosilac te prijave trebalo je da donese tri dinara za legitimaciju.
Za svaki kvart su bili određeni datumi pa su tako stanovnici I, II, III i IV kvarta (prereča današnjih opština ili mesnih zajednica) podatke predavali u kancelariji nadzornika Jovanove pijace (bila smeštena u Gospodar Jovanovoj ulici, porušena posle Drugog svetskog rata).
Žitelji V, VI, VII i VIII kvarta legitimaciju su dobijali u kancelariji Požarne komande na uglu Bitoljske (današnja Ilije Garašanina) i Hartvigove ulice (današnja Beogradska).
Stanovnici iz IX i X kvarta donosili su prijave u zgradi Osnovne škole Njegoš, tada u ulici Zrinjskog 29, dok su se oni iz XI kvarta javljali u zgradi Osnovne škole na Dušanovcu u Vojvode Gligora 36 (današnja Ustanička).
U zgradi Osnovne škole na Senjaku u Koste Glavinića 1 svoje podatke ostavljali su oni koji su naseljavali XII, XIII i XIV kvart.
Za stanovnike Zemuna, koji će potpasti pod zloglasnu NDH već naredne godine, upis imena članova porodica vršio se u većnici gradskog odeljka na tadašnjem Pašićevom trgu.
Tako se Beograd spremao za rat, a nadao se životno da rata neće biti. Ulaskom nemačkih okupacionih snaga nakon razaranja započetog u zoru 6. aprila 1941. svi ti spiskovi su bili uzaludni, jer su pravljeni sa namerom da prestonicu drži kralj sa svojim državnim i vojnim aparatom, a ne Nemci sa kvislinzima.
Beogradske priče – Ljudi, ulice, trotoari, prolazi, sudbine…
