Bilo je to 1842. godine u Beogradu kada je prve konjičke trke u Srbiji organizovao, po evropskom uzoru, jedan stranac.
Radilo se o engleskom konzulu Lojdu Džordžu Hodžesu, a trke su bile priređene u čast sultanovog izaslanika Sakib-efendije.
Jer, Srbija je tada još uvek bila formalno pod vlašću Otomanskog turskog dvora, a Veliku Britaniju i tadašnju Tursku u to vreme krasili su izuzetni odnosi.
Danas nažalost nije poznato gde su se tačno u tadašnjem gradu odigrale ove trke mada je moguće pretpostaviti da je bila reč o Kalemegdanu.
Ipak, ova premijera je ostavila traga na tadašnje srpske visoke krugove. Nije prošlo dugo i jedan Srbin se prihvatio posla da unapredi ono što nam je neočekovano doneo britanski diplomata. Bio je to knez Mihailo Obrenović.
Knez Mihailo je osnovao dvorsku ergelu i za početak nabavio nekoliko punokrvnih kobila i pastuva iz Mađarske. Već posle dve godine imala je čistokrvne domaće dvogoce. Ugledajući se na mađarske susede 1863. knez je rešio da napravi čak i prvo trkalište u Beogradu.
Ostalo je zabeleženo je da je još u vreme kneza Miloša postojao običaj i kod Srba i kod Turaka da se priređuju trke konja, naročito za vreme svadbenih svečanosti po selima. Ali, to su bile takoreći lične trke, bez nekih pravila i nagrade, na poljanama i livadama.
Taj običaj pretvoren je ipak u prave takmičarske trke sa jasnim pravilima i pristojnim nagradama u vreme kneza Mihaila.
Naime, dok je boravio u inostranstvu knez je redovno posećivao organizovane konjičke trke na pravim hipodromima i za prvo takmičenje u Beogradu svojeručno je sastavio pravila.
Prva briga je bila da se pronađe podesno zemljište i odluka je pala na kraj tadašnje beogradske varoši, danas lokaciju gotovo u centru grada kod Tehničkih fakulteta. Prostiralo se između današnjih ulica Bulevar kralja Aleksandra i kraljice Marije, od Beogradske ulice do Studentskog doma “Kralj Aleksandar”, odnosno, na delu Tašmajdana i parka kod današnjeg Vukovog spomenika.
Trkalište je zauzimalo oko 1.800 metara, a knez je naredio da se ogradi. Preuzeo je organizaciju prvih trka i odredio da se one održe 9. maja 1863. godine.
Tog dana su održane oficirska, trka domobranske konjice, opšta i trka punokrvnih grla. Nagradu za prva dva nadmetanja dao je knez iz svojih sredstava, a druge dve su došle iz državne blagajne.
Pobednici su dobili po 80 dukata, dok su drugi i trećeplasirani dobili po jedno ždrebe iz dvorske ergele.
Hroničar najstarijeg sportskog objekta u prestonici Srbije, novinar Živojin Jovanović beleži: “Prvo beogradsko trkalište bilo je uređeno na mestu iza groblja, pored Carigradskog druma, gde su tada priređivani vašari. Linija starta i cilja bila je na Carigradskom drumu, u visini Kneževog čadora (počasne tribine) pored koga je bila tribina za gledaoce. Konji su kretali u pravcu Vukovog spomenika, a zatim skretali prema Ulici kraljice Marije. Potom bi obišli krug, ponovo izbili na Carigradski drum i stigli do tribine.”
Upis grla bio je preko svakog očekivanja i nisu se prijavljivali samo trkači iz Beograda nego iz cele Srbije. Iako je duvao jak vetar i padala kiša, na trkalište se slegao veliki broj Beograđana, a bilo je i posetilaca iz Zemuna i Pančeva. Prema nekim procenama oko 10.000 ljudi.
U prvoj oficirskoj trci bilo je 18 grla, a pobednio je pastuv Mrkov, koji je bio najbolji i u drugoj trci u kojoj je trčalo 19 konja.
Trkalište se na ovom mestu nalazilo sve do 1906. godine, a nakon toga je premeštano, najpre u Baru Veneciju, a zatim i na Banjicu (današnji teren FK Rad). Na ovim lokacijama nije se dugo zadržalo, jer je ubrzo sagrađen i novi hipodrom u Topčiderskoj dolini.
Zasluge za izgradnju postojećeg hipodroma pripadaju Dunavskom kolu jahača “Knez Mihailo” i Vladislavu Ribnikaru, dugogodišnjem predsedniku ovog udruženja i osnivaču lista Politika. Za organizaciju konjičkih trka, zemljište je dodelio tadašnji ministar narodne privrede Jaša Prodanović, a hipodrom je izgrađen već 1914. godine.
Za ovu lokaciju Ribnikar je vodio polemike sa profesorom Simom Lozanićem, dekanom Poljoprivrednog fakulteta, koji se zalagao da se cela Topčiderska dolina koristi za eksperimentalne potrebe fakulteta.
Na kraju je na tom mestu ipak izgrađen hipodrom. Prve trke održane su neposredno pred početak Prvog svetskog rata, tokom kojeg su bile prekinute aktivnosti hipodroma.
Beogradske priče – Ljudi, ulice, trotoari, prolazi, sudbine…
